Dit vind ik dan ook weer zo fijn aan ouderwets bloggen. Gewoon gaan zitten, woorden laten stromen en iets delen met jullie. Niet voor de likes. Niet voor een algoritme. Maar om te voelen. En misschien… misschien geeft het jou ook weer zin om een eigen ontdekkingslijstje te maken. Want daar gaat deze blog over. Over ontdekken. Over een jaar dat begon met een fluistering van binnen: het mag langzamer. En voller.
Mijn woorden voor 2025
Verstilling, vertraging, ontdekken & ervaren.
Die vier woorden kwamen begin januari naar me toe. Alsof ze al langer klaarstonden. En als ik er nu zo naar kijk, dan zie ik iets bijzonders: ze vertragen me, maar brengen me ook in beweging. Want het een kan niet zonder het ander. Alsof je alleen door te vertragen echt kunt voelen waar je nieuwsgierig naar bent.
En dat is precies wat ik voel: nieuwsgierigheid. Na jaren van studie, ik begon op mijn 38e opnieuw, vaak met twee studies tegelijk, maar nu voel ik dat ik ruimte wil. En in die ruimte gebeurt het: ik ontdek. En in dat ontdekken voel ik me juist meer verbonden met het leven. Met mijn klanten. Met mezelf.
Van moeten naar mogen
Ik wil niets meer afdwingen. Geen planningen, geen structuur om de structuur. Maar laten ontstaan. Organisch. Mijn lichaam, m’n geest, m’n hart. Alles zegt: het is tijd voor iets anders. Een ander ritme. Geen schoolritme meer, want daar gaat het over, maar seizoensritme. Hartritme.
Eén studie moet ik nog afronden, maar ik heb besloten dat het goed is. Dat ik een tandje terug mag. Dat ik het leven nog meer mag proeven. En wat er dan ontstaat, is niet stilstand. Het is groei. Op een andere manier. Meer vanuit binnenuit. En het geeft me : vrijheid en inspiratie. Maar ook Zacht geluk.
De geboorte van mijn ontdekkingslijst
Eerlijk is eerlijk: ik ben altijd iemand geweest die mooie momenten creëerde. Maar vaak op ‘gepaste tijden’. Tussen het studeren door. Omdat er altijd iets af moest. Maar nu? Geen gepaste tijden meer. Geen pauze tussen het studeren door. Gewoon… volledige vrijheid.
En dus besloot ik, ergens in januari, in een prachtig huis in Namour, om een ontdekkingslijst te maken. Geen bucketlist. Geen ‘nog te doen voor ik veertig ben 😉 . Maar een lijst van plekken, momenten en ervaringen die ik wil proeven met al mijn zintuigen. Dingen die ik wil ontdekken. Dingen waarvan ik nog niet weet wat ze me gaan brengen.
Wat een ontdekkingstocht met je doet
Ontdekken opent iets. Het haalt je uit de automatische piloot. Het maakt je wakker. Want als je andere dingen gaat doen, komt er ruimte vrij. Creatieve ruimte. Emotionele ruimte. Spirituele ruimte. En ineens ga je voelen: hé, daar ben ik weer.
Ik begon bijvoorbeeld met houtbewerken. Iets waar ik niets van wist. En dat was zó verfrissend. Even niet de expert zijn. Niet ‘weten hoe het moet’. Maar opnieuw beginnen & Leren.
Het lijstje zelf
Dus hier is het. Mijn ontdekkingslijst. Het is nog lang niet af. Maar het leeft. Het groeit. Zoals ik.
Vanaf januari 2025:
- Een week in een prachtig huis in Namour, met zwembad, in de bergen (jan)
- Slapen in een boshuis in Velp (feb)
- Een dagje Antwerpen (maart)
- Parijs (april)
- Oké… ook nog even het vertrouwde St. Tropez (mei)
- Ingeschreven voor een houtworkshop (mei, superleuk én op een plek die ik nog niet kende)
- Ingeschreven voor een workshop houtdraaien (staat gepland voor 21 juni en nog nooit gedaan)
- Boetseerworkshop wát een ervaring. Dit heeft echt iets geopend in mij (juni)
- Klankschaalmeditatie (Augustus, vaker meegemaakt, maar nu bij een nieuw iemand)
- In juli: St. Tropez again, maar deze keer verblijven we onderweg op twee prachtige landgoederen: Chateau Saint Sabine en Les Domaines de Ontenille
- Onze huwelijksdag vieren in Parijs, in een ander hotel, met een nieuwe blik. (aug)
- Vliegen naar Sevilla (okt)
- Tropenmuseum in Amsterdam, aankomende vrijdag
- Verblijf in een klooster, vaker gedaan, maar ik wil iets nieuws ontdekken
Het onverwachte als ingang naar vrijheid
Ontdekken zit niet alleen in reizen. Of in dingen die op je lijstje staan. Het zit ook in het onverwachte. In andere dingen doen dan je gewend bent. Naar een restaurant waar je nog nooit bent geweest. Iets bestellen wat je niet kent. Jezelf inschrijven voor iets waarvan je denkt: ik weet niet of ik dit kan… maar ik ga het doen.
Want dáár gebeurt het. Daar voel ik me levend. Alsof ik vlieg. En nee, niet altijd naar St. Tropez. Maar wel op mijn eigen vleugels. Mijn eigen tempo. Mijn eigen kompas. En daarin voel ik zoveel kracht. Zoveel zachtheid. Zoveel levenslust.
Slow living in een kasteel
Vorig jaar sliepen we in een oud kasteel van Catherine Deneuve. En ik weet nog dat ik daar liep, tussen de laantjes met hoge bomen, de kleine riviertjes, de oude kas… en ik voelde iets openscheuren. Een witte leegte vanbinnen. Niet leeg als in een tekort. Maar leeg als in: ruimte en stilte. Creatieve grond.
Daar waar niets is, kan alles ontstaan.
En dat is het precies. Ik wil mijn leven zo inrichten dat er altijd stukjes van dat witte midden zijn. Ruimte waarin iets nieuws mag komen. Niet omdat het moet. Maar omdat het wil.
Een leven op hartritme
Als ik nu terugkijk naar het begin van dit jaar, dan zie ik een lijn. Een onderstroom. Iets wat me trekt, steeds weer. Naar verstilling. Naar vertraging. Naar mijn zintuigen. Ik wil voelen. Proeven. Ruiken. Zien. Horen. Alles wat het leven me te bieden heeft, wil ik in me opnemen. Niet even snel. Maar volledig.
En dat lukt alleen als ik mezelf toestemming geef om te ontdekken. Om te spelen. Om opnieuw beginner te zijn.
Groei van binnenuit
Mijn hele leven draait om groei. Dat is altijd zo geweest. Maar nu groeit er iets anders. Geen prestatiegroei, gelukkig ben ik die allang voorbij. Geen diploma’s. Geen nieuwe certificaten. Maar een andere soort groei. Groeien in vrijheid en in zachtheid. En dat betekent voor mij, mijn schoolboeken aan de kant zetten en er niet in blijven.
En ik merk: hoe meer ik dat toelaat, hoe meer ik weer leun op het leven. Niet vanuit controle. Maar vanuit vertrouwen.
Waar het me brengt
Ik weet nog niet waar deze ontdekkingsreis me allemaal naartoe brengt. Maar ik voel: ik ben op de goede weg. Ik leef meer. Ik voel meer. Ik ervaar meer. En dat, lieve mensen, is voor mij het rijkste leven dat er is.
Dus ja, dit is mijn ontdekkingslijst. Maar eigenlijk is het een ode aan het leven. Aan mogen ontdekken. Aan zintuiglijk leven. Aan aanwezig zijn in je lichaam. Aan vrijheid.
En jij?
Wat zou er op jouw ontdekkingslijst staan? Wat heb jij altijd willen doen maar nooit ‘tijd voor gehad’? Misschien is dit jouw uitnodiging. Misschien is het tijd om je zintuigen weer wakker te maken. Om nieuwsgierig te worden. Naar de wereld. Naar jezelf.
Laat me weten wat je ontdekt. Ik lees het met een glimlach.
Liefs,
Debbie
