Er is iets veranderd. Een verschuiving zo subtiel dat ik er eerst geen woorden aan kon geven. Het is vaak zo met de meest diepgaande transformaties. Ze komen niet als een donderklap, maar als een zachte fluistering. Een bijna onmerkbare verschuiving, maar een die diep doordringt.
Geen grote transformatie, geen drastische ommekeer. Maar iets essentieels. Niet méér, maar dieper. Meer gronding, meer worteling.
Het was 2022 toen ik iets verdrietigs meemaakte. Een ervaring die rauw voelde, maar waarvan ik wist dat er een enorme rijkdom in verscholen zat. Want echte rijkdom komt niet uit méér hebben, méér bereiken, méér doen. Het komt uit de levenslessen die je vormen, uit wat diep in je cellen verschuift.
Vroeger was ik altijd op zoek naar beter. Beter presteren in mijn werk, er beter uitzien, sterker zijn. Ik had die energie, dat vuur. Maar langzaam, heel langzaam, groeide er iets anders. Alsof een zaadje diep in de grond werd geplant. Onzichtbaar, maar voelbaar.
Het eerste woord dat in me opkwam, toen dat zaadje boven de grond begon te komen?
Tevredenheid.
Een diepe tevredenheid met alles. Met mijn leven en relatie. Met mijn lichaam, zelfs nu rimpels zich zacht aankondigen. Met de seizoenen en hoe mijn lichaam meebeweegt. Het was een tevredenheid die wortels kreeg.
Maar deze tevredenheid betekent niet dat het vuur in mij gedoofd is. Integendeel. Ik voel een enorme levenskracht, een diepe vreugde, een onstuitbare creatiekracht. En juist die kracht is wat mij drijft om te schrijven, om deze blog te beginnen. Want tevredenheid en levenskracht hoeven elkaar niet uit te sluiten. Ze kunnen elkaar juist versterken.
Met deze levenskracht en levensvreugde wil ik de verdieping laten wortelen. Creëren vanuit die diepte, omdat het mij blij maakt. Omdat ik voel dat ik leef.
Wat ik nu wil, is niet méér, maar verdieping. Maar die verdieping betekent niet dat ik het grootse, het avontuurlijke, en het speelse heb losgelaten. Integendeel. Het is juist die mix van verstilling en avontuur die mijn leven kleur geeft. Dansen in de regen, verdwalen in oude steden, genieten van een prachtig uitzicht na een lange wandeling, dat is leven.
Ik geniet met aandacht. Van een geurige kop thee op een vroege ochtend. Van een onverwachte lach met een vriendin. Van de zon op mijn huid. Van het diepe gesprek dat ineens ontstaat. Genieten betekent voor mij alles proeven, voelen, en omarmen.
Ik kies voor slow living. Voor wabisabi, de schoonheid van het imperfecte. Voor met aandacht leven en voor een mooi, gezond leven vanuit de wijsheid van de Japanse en Chinese geneeskunde.
Mijn rijke leven gaat niet om méér. Het gaat om de essentie. Om die diepe tevredenheid die wortels kreeg.
En misschien herken je het ook wel, dat het zoeken naar perfectie je ver weg heeft gehaald van jezelf. Misschien voel je ook dat het tijd is om het anders te doen. Om minder te jagen en meer te zíjn.
Want echte rijkdom zit in de diepte. In de stilte tussen woorden. In de eenvoud van een glimlach. In de omarming van een vriend. In het ruisen van de bladeren in de wind.
Het is een rijke eenvoud. Een leven met aandacht. Met ruimte om te voelen, te luisteren, te zijn. En ook om te genieten van de grootsheid van het leven. Van een spontaan avontuur, van een heerlijk diner, van een hart dat sneller klopt.
Ik wil deze diepe tevredenheid met je delen. Ik wil je inspireren om ook te kiezen voor slow living, voor wabisabi, voor een leven met minder haast en meer betekenis. En vooral meer genieten te genieten van elkaar en mooie herinneringen.
Want dat is wat het leven echt rijk maakt.
Liefs, Debbie
